کد مطلب:29937 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:104
او آنان را كشت و با آنان درگیر شد (حدیث 6261). آن گاه از آنان گریخت و به عنوان پناهنده به اسلام، نزد پیامبرصلی الله علیه وآله آمد. سوگند به خدا، از زمانی كه اسلام آورده، كسی از او فروتنی و افتادگی ندیده است. آگاه باشید كه پیش از قیامت، در قبیله ثقیف، فرعون هایی ظهور خواهند كرد كه از حق، كناره می گیرند و آتش جنگ را می افروزند و از ستمكاران، پشتیبانی می كنند. آگاه باشید! قبیله ثقیف، مردمی نیرنگبازند كه به هیچ پیمانی وفا نمی كنند، و با عرب، چنان دشمنی می ورزند كه گویی از آنان نیستند. البتّه در بین آنان، گاه، فرد صالحی پیدا می شود، از جمله:عروة بن مسعود و ابو عبید بن مسعود (كه در روز قُسُّ الناطف،[1] شهید شد). فرد صالح در قبیله ثقیف، كمیاب است... ».
ابراهیم بن هلال، نویسنده الغارات، از ابو صادق، از جندب بن عبد اللَّه گزارش كرده است كه:نزد علی علیه السلام از مُغَیرة بن شُعبه و علاقه اش به معاویه سخن به میان آمد. فرمود:«مغیره كیست؟ اسلام آوردن او به خاطر هرزگی و خیانتی بود كه در حقّ شماری از افراد خاندانش مرتكب شده بود.